Eindelijk zon!

Gisteren was (wederom) een koude en grijze etappe. Ook vanochtend op weg naar Cazorla begon grijs, maar al gauw brak de zon door. Eindelijk! Voor het eerst sinds dag 1 op een terrasje gezeten. Rest van de dag strakblauw, en geëindigd in het zeer fraaie (en drukke) Cazorla.

We zijn intussen wat afgedreven van de oorspronkelijk beoogde route. Die was toch wat al te veel hardcore MTB en deels wat minder geschikt om met volle bagage overheen te knallen. En met het weer van de afgelopen dagen ook wat te Spartaans. Ik vind die kou al niet super, Marc trekt het nog wat minder. En het moet weleen beetje leuk blijven.

We zitten nu op ramkoers naar Guadix, om van daar de trein te pakken naar Almeria, waar hopelijk het pontje naar Melilla op ons wacht. En dan: Marokko! Waar het altijd zonnig is. Hoewel, dat dachten we van Spanje ook.

Een week ip de fiets! En al zoveel indrukken opgedaan. De geweldige gastvrijheid van de Spanjaarden. De rare eetcultuur waar de restaurants pas om 20:30 open gaan, maar waar je je gerust de hele avond ongans kan eten aan tapas, en de ober verbaasd is dat we maar liefst 5 gerechten tegelijk bestellen en het nog allemaal opeten ook. Cafeetjes met ouwe mennekes die om 9 uur al koffie krijgen met iets uit een flesje er in. Het weer had wat beter gemogen, maar we krijgen nog zon zat .... toch?