pensioen

Een reis met negen levens. Zo noemde ik de Afrika reis van 4 jaar geleden in mijn blog en mijn boek. Voor d'n Traauwen Bist geldt dat ook wel. Hoeveel kilometer hij sinds 2006 heeft overleefd weet ik niet. Op Strava staan er inmiddels een dikke 22.000. Strava heb ik pas sinds eind 2013, en ook daarna heb ik lang niet alle ritten geregistreerd. Een fietscomputer heb ik niet, als ik érgens geen zin in heb is het wel om te weten hoe hard (of langzaam) ik ga tijdens het fietsen. Maar het zullen intussen minstens 40.000 km zijn die ik op d'n Bist heb afgelegd. En daar zaten, laat ik het netjes zeggen, nogal wat ruige kilometers bij.

Negen levens. Ook dat is eindig. Tijdens de rustdag zo'n anderhalve week geleden besefte ik dat ie misschien wel aan z'n achtste of negende leven bezig is. De shifter voor de achterderailleur loopt niet soepel meer. Overal zit speling: in het voorwiel, het achterwiel en de trapas. Had ik natuurlijk al voor de reis wat beter kunnen inspecteren, en wat meer dingen vervangen. Ik weet het: preventief onderhoud is niet mijn grootste kwaliteit: als het allemaal draait is het goed genoeg.

Maar er is meer. Alle gaatjes waar ooit schroefjes in pasten voor dragers enzo zijn dusdanig uitgelubberd dat die schroefjes er veel te goed in passen. Dragers hou ik alleen nog met darmklemmen en tiewraps nog op hun plek. En ook het frame is niet bepaald stijf meer. Het zwabbert alle kanten op als ik weer eens op een stenige afdaling naar beneden bonk. Het kan allemaal nog wel maar het houdt niet echt meer over.

Deze reis gaat ie zeker volbrengen, daar heb ik het volste vertrouwen in. Maar daarna? Je kan een hoop vervangen aan zo'n fiets, maar hoe ver wil je nog gaan? Dan wordt het een soort Tina Turner: d'r zit geen origineel onderdeel meer aan. Dat moet je ook niet willen. Tenminste, mij lijkt het niks. Dus dan gaat het zo stilletjes richting pensioen voor d'n Bist. Ik weet het nog niet. Wat wel duidelijk is, is dat ie dan ergens een mooi plekje krijgt, hij eindigt niet op de schroothoop!

Maar dat is voor later, nu eerst deze reis verder doen. We zijn vandaag neergestreken in Lourdes, voor een welverdiende rustdag na 9 dagen achter elkaar bikkelen. Voor de hele reis heb ik intussen de kaap van 2000 kilometer geslecht. Geen idee of ik in Lourdes morgen nog wat highlights ga aftikken: eerst maar eens uitslapen, ontbijten, koffie drinken, kleren wassen, koffie drinken, eten, in het zwembad liggen, bier drinken, eten, ehhhhh .... volgens mij wordt het wat dunnetjes met die highlights.

Volgens Marc is het trouwens een typisch mannen-ding, zo gehecht zijn aan zoiets als een fiets. Nou mooi dan, ben ik toch een echte vent!

Dat was 'm weer. Het schijnt bij jullie "dramaandag" te zijn met veel regen en wind. Ik zal morgen aan het zwembad extra aan jullie denken. Sterkte!

Willem