Het sfeertje en het weertje

Vandaag een lekker kort ritje naar Tazenakht. Zo'n plaatsje waarvoor de reisgids waarschuwt: Niet doen! Saai! Lelijk! Alleen blijven als je auto kapot is! Ofwel: een gewoon, typisch Marokkaans stadje zonder toeristische highlights. Veel volk op straat, veel herrie, veel leuke winkeltjes vol ouwe meuk, theetentjes, vage restaurantjes, leuke sfeer. Kortom: een prima plek om een half dagje rond te struinen! En morgen wellicht nog een half dagje, als de verwachte regen inderdaad komt. Dan gebruik ik dat maar om m'n baard eraf te laten sjassen en nog wat gaten in m'n binnenbanden op te sporen en te plakken met een hele kudde (rol van een halve meter) nieuw gekochte plakkertjes. 

Dat het zo'n kort ritje was, heeft voor een deel te maken met die plakkertjes. Eergisteren had Marc zijn eerste 'duck', ofwel lekke fiep. Na meer dan 3 weken fietsen! Een uur later had ik er een. "De lekke banden show is begonnen!" opperde Marc. Profetische woorden! Gisteren allebei nog een Duck, maar dat was niks vergeleken bij het festijn gisteravond en vanochtend, op ons kampeerplekje. Zie verder de foto met al die banden: ik probeer daar NIET het logo van de olympische spelen na te maken! Anyway, hier op ons hotelkamertje hangt het ook vol met hele en halfgare banden. 

Verder waren de afgelopen 3 dagen eigenlijk wel soepeltjes, zonder spannende dingen. Jammer voor jullie misschien, wel lekker voor ons. Lekker weertje, lekker sfeertje. Geen regen of sneeuw, geen hoge passen, geen hagelstormen, en geen afgeleefde dorpen waar kinderen om sigaretten bedelen. De sfeer is hier sowieso top: de mensen zijn echt heel hartelijk, duidelijk anders dan in het hooggebergte. Dat maakt het echt een stuk relaxter. In plaats van 'shit, weer zo'n dorp' is het 'Zullen we via het dorp gaan, da's veel leuker.'

Maar goed, morgen dus nog even die regen. De verwachting is dat de straalstroom daarna weer lekker Europa wordt ingeslingerd, zoals het hoort! Dat betekent voor hier: (nog) meer zon, en gaandeweg ook warmer. Lekker! We zitten nog wel even hoog (Anti-Atlas) dus dat mag wel. Bovendien ben ik mijn onvolprezen Indiase leren handschoenen ergens kwijtgeraakt, dus...

Tsja, verder eigenlijk weinig te melden. Bij Marc gaat van alles mis met z'n telefoon, en volgens hem komt dat doordat ik een roze stoeltje heb op m'n fiets. Dat soort dingen dus. Tijd om te stoppen! Zoals in elk feuilleton: er zit wel eens een minder spannende aflevering tussen. Wordt vervolgd!