Vals spel!
10 november 2018 - Utrecht, Nederland
Dank voor jullie hartverwarmende reacties allemaal! Nodigt wel uit om snel weer met een vervolg te komen. En je hoeft ze niet allemaal te lezen hè?
Om maar meteen het slechte nieuws op te hoesten: we hebben vals gespeeld vandaag. Na een lange dag hoogtemeters wegtikken (volgens Strava meer dan 2200, maar dat zal wat overdreven zijn) hadden we gemikt op Talzemt, een Ieniemienie dorp, om te overnachten. De weg was echter buitengewoon stug (wel mooi, zie foto's) en we kwamen in de schemering pas aan. Er was echter niets, we moesten dus over op plan B: wildkamperen! We hadden water en eten in de pocket, dus geen probleem. Echter, de zon zakt hier hard en de temperatuur nog harder. Afgelopen nacht (1000 meter lager) hadden we al vorst, dus dit werd wel héél onaantrekkelijk. In het donker doorfietsen naar Imouzzer (20 km, nog 400 hoogtemeters) was geen optie. Laat er nou net voordat we met lood en ijs in de schoenen een kampeerplekje gaan zoeken een busje stoppen. Plan C dus! We zitten nu droog en warm in een wat shabby hotelletje in Imouzzer. Tsja, soms moet jewat minder principieel zijn, dat scheelt een hoop ellende. En we hadden in Spanje ook al gefoezeld, dus ...
Maar goed, de laatste 2 dagen waren mooi en pittig. Geen meter vlak, bijna geen meter bijna vlak. En dan met minstens 2 maaltijden en een kamelenzak vol water voor het geval dat. Hard werken dus. Maar dit is wat ik wou, en ik wil het nog steeds!
Sowieso is bij mij gisteren gevoelsmatig wel het kwartje gevallen hoe lang deze reis eigenlijk is. Misschien raar dat dit nu pas is (bij Marc was dat al zo). Het is gewoon niet te overzien. Ga je 3 weken, dan heb je na een week nog maar 2 weken. Maar nu? 10 weken? Geen voorstelling van te maken! Het maakt alles een stuk relaxter eigenlijk. Gewoon per dag maar zien waar je terecht komt, morgen weer verder. Uiteraard wel zorgen dat de voorraden op orde zijn.
Morgen dus weer verder. Eerst eens zien hoe Imouzzer er bij daglicht uitziet, vanavond zag het er lekker vaag uit. Theetje pakken en weer op weg. Naar Dakar, Conakry, whatever, doet er voorlopig niet toe.
Om maar meteen het slechte nieuws op te hoesten: we hebben vals gespeeld vandaag. Na een lange dag hoogtemeters wegtikken (volgens Strava meer dan 2200, maar dat zal wat overdreven zijn) hadden we gemikt op Talzemt, een Ieniemienie dorp, om te overnachten. De weg was echter buitengewoon stug (wel mooi, zie foto's) en we kwamen in de schemering pas aan. Er was echter niets, we moesten dus over op plan B: wildkamperen! We hadden water en eten in de pocket, dus geen probleem. Echter, de zon zakt hier hard en de temperatuur nog harder. Afgelopen nacht (1000 meter lager) hadden we al vorst, dus dit werd wel héél onaantrekkelijk. In het donker doorfietsen naar Imouzzer (20 km, nog 400 hoogtemeters) was geen optie. Laat er nou net voordat we met lood en ijs in de schoenen een kampeerplekje gaan zoeken een busje stoppen. Plan C dus! We zitten nu droog en warm in een wat shabby hotelletje in Imouzzer. Tsja, soms moet jewat minder principieel zijn, dat scheelt een hoop ellende. En we hadden in Spanje ook al gefoezeld, dus ...
Maar goed, de laatste 2 dagen waren mooi en pittig. Geen meter vlak, bijna geen meter bijna vlak. En dan met minstens 2 maaltijden en een kamelenzak vol water voor het geval dat. Hard werken dus. Maar dit is wat ik wou, en ik wil het nog steeds!
Sowieso is bij mij gisteren gevoelsmatig wel het kwartje gevallen hoe lang deze reis eigenlijk is. Misschien raar dat dit nu pas is (bij Marc was dat al zo). Het is gewoon niet te overzien. Ga je 3 weken, dan heb je na een week nog maar 2 weken. Maar nu? 10 weken? Geen voorstelling van te maken! Het maakt alles een stuk relaxter eigenlijk. Gewoon per dag maar zien waar je terecht komt, morgen weer verder. Uiteraard wel zorgen dat de voorraden op orde zijn.
Morgen dus weer verder. Eerst eens zien hoe Imouzzer er bij daglicht uitziet, vanavond zag het er lekker vaag uit. Theetje pakken en weer op weg. Naar Dakar, Conakry, whatever, doet er voorlopig niet toe.
Succes!
groetjes van ons.