De bus missen in Saint Louis (& andere eerste indrukken)

We naderen Dakar! 
Over de weg is het nog een kleine 100 km tot hartje centrum, een km of 60 tot de eerste buitenwijken. Dat moet morgen wel kunnen, toch?

Dakar is wel een ijkpunt op onze route. Wat er ook zou gebeuren, hoe we ook zouden rijden, we zouden in ieder geval in Dakar geraken! Welnu, dat gaat dus ook gebeuren. Maar in Dakar wordt het ook spannend. Want de bedoeling is nog steeds dat Dakar niet het eindpunt is van onze reis. Dat is Conakry, in Guinee. Vanaf Dakar nog een kleine 1500 km, volgens de uitgestippelde route. We hebben nog een kleine 4 weken. Zou dus net moeten kunnen. Alleen ... kunnen we Guinee in? Dat moeten we in Dakar te weten komen. Een visum voor Guinee krijgen: het moet kunnen, maar ook snel genoeg? De feestdagen zouden wel eens in de weg kunnen zitten. Kerst en Nieuwjaar en het weekend ertussen: we zijn in een islamitisch land, dus geen probleem, die hebben daar niks mee van doen. Tegelijk staan de Senegalezen erom bekend dat ze alles aangrijpen om een paar extra vrije dagen te sprokkelen. Er staat hier op de camping ook een pafferige, opgeblazen kerstman. Dus of die ambassade een beetje wil ... ?

Hoe dan ook, we zijn nu in Senegal, op een relaxte camping, even weg van de hectiek in de dorpen en steden. Twee dagen in St. Louis en twee dagen op de fiets. Na 4 dagen Senegal al typeren is lastig. Toch een paar opvallende dingen:

+ Leefbaarheid
Na het stof en de droge harde wind in de Sahara is het groene landschap een verademing. Lekkerder om in te fietsen, en om in te leven! Dat zie je wel aan de mensen: het ziet er hier leefbaar en vrolijk uit.

+ Voorzieningen
Meer dorpen en steden, dus niet meer 100 km met 10 liter water sjouwen! En er is ook veel meer (en beter) groente en fruit te krijgen. En een biertje zonder ingewikkeld te hoeven doen.

+ Wegennet
Meer mogelijkheden qua route omdat er veel meer wegen zijn. De asfaltwegen zijn over het algemeen heel goed. En nog steeds nagenoeg vlak, dus de grote plaat op en gaan met die banaan!

- Wegennet
Toch ook een nadeel. Omdat de wegen zo goed zijn wordt er ook harder gereden. Bussen en dikke vrachtwagens rijden vaak harder dan afgetrapte personenauto's, en halen ze ook in. Niet fijn. En de onverharde wegen zijn bijna zonder uitzondering onfietsbaar. Nog steeds véél te veel zand. Toen we de grens overkwamen hadden we meteen een leuke piste te pakken, maar gisteren liep alles wat we onverhard probeerden volledig in de soep. Daardoor was Dakar ineens 60km verder. Wellicht ten zuiden van Dakar betere offroad mogelijkheden?

+ Flora en fauna
Veel leuke vogeltjes die leuke geluiden maken. Ook hier heb je de "aanlopende-rem-vogel" die je in Ethiopië ook hebt. En pelikanen: in de visserswijk van St. Louis horen ze zelfs bij het straatmeubilair. Daarnaast heeft Marc ook al apen gezien, ik nog niet. En er zijn baobabs: veel! Soms met tientallen tegelijk. Verder veel bomen waaronder je pauze kan nemen. Helaas hebben de meeste ook hier doorns.

- Bedelaars
Veel, te veel. En dan niet de enkele lepra-patient die je in St. Louis ziet, maar vooral kinderen. Ze bedelen allemáál, lijkt het soms wel. Donnez-moi ... (vul maar in: telefoon, geld, stylo, bonbon, stofzuiger, whatever). Sigaretten dan nog net niet, maar je ziet hier überhaupt veel minder mensen roken dan in Marokko en Mauritanië. Wel irritant, zoveel dorpen met zoveel bedelende kids. Toch hangt het erg van je eigen stemming af: zit je wat minder lekker dan bedelen ze allemaal. Als je zelf wat relaxter bent zie je vooral heel veel blije kinderen die lief zwaaien en groeten.

- Arm & rijk
Er is een gigantische kloof tussen arm en rijk. Als toerist merk je dat des te meer omdat accommodaties, cafés en restaurants ook voor de lokale upper class zijn, en in rijke wijken tussen de villa's liggen. Eten en drinken is dan ook meteen héél veel duurder dan alles wat je op straat tegen komt, en ... de kwaliteit valt vaak best tegen. Zo'n Kébémer-sandwich met een bekertje café-touba op straat is zo slecht nog niet.

+ Kleurrijkdom
Mauritanië was dan misschien wat minder sober dan vooraf gedacht, in Senegal is het een en al felle kleuren op straat. Vooral de vrouwen lopen er geweldig mooi bij. Traditioneel, in mooie jurken, of modern. En niet alleen in de stad.

+ Muziek
Dat er veel goeie muziek uit Senegal komt wist ik al, maar hier (in ieder geval in St. Louis) voel je het ook op straat. En er is altijd wel wat te doen: op 3 avonden was het raak, met wisselende resultaten overigens:

De eerste avond was er een groot openluchtconcert, van een lokale grootheid. Rond 19 uur hoorden we al flarden muziek vanaf de camping, van 3 kilometer afstand. Gauw erheen! Er was echter nog niks toen we aankwamen: het zou pas om 23 uur, of zelfs middernacht (!) beginnen. Eten en de boel in de gaten houden. Uit de luidsprekers bij het podium eerst een heel concert van Alpha Blondy, daarna gingen ze techno-reut draaien. En dat moest natuurlijk harder! Veel harder! Een blokje om dan maar. Toen we terugkwamen was het 23:30. En toen was het ineens donker en stil. Power-cut! Toch die synthi-reut wat te hard opgevoerd? We hebben nog een half uurtje gewacht, maar ja, een stroomstoring in Afrika, hoe lang gaat dat duren? Aftaaien dus. Helaas geen bus meer, dus naar huis gelopen. 's Nachts om 2 uur werd ik wakker van flarden muziek ...

De tweede avond waren het podium en de geluidsboxen weg, en stond er een kleinere installatie en een grote kring met lege stoelen. En een stel djembé's. Wij werden meteen uitgenodigd om te gaan zitten: oké dan. Er gebeurde weinig: af en toe ging iemand een beetje op een djembé pielen en liep weer weg, en een kerel riep af en toe iets totaal onverstaanbaars in een microfoon. Bijna alle stoelen bleven leeg. Gaandeweg gingen wat meer lui zich met de djembé's bemoeien, echter iedereen deed maar wat, het klonk nergens naar. Totdat er ineens, als door een wesp gestoken, een superstrak ritme werd ingezet! Geweldig goed, wel jammer van de versterking: niet nodig, en het zong nogal rond af en toe. Toch een aparte setting: af en toe leek er lukraak een voorbijganger aan te haken en moeiteloos mee te doen. De stoelen waren intussen wel goed bezet. Wel weer de laatste bus gemist ...

De derde avond was er een concert van een bandje in een nogal vage VIP-club. Buiten ons geen publiek, lid van een toerist die helemaal in z'n telefoon gedoken zat. Het was dan aanvankelijk ook meer een soort oefensessie dan een echt concert. Goeie muzikanten, dat zeker, maar na een spannende soundcheck en een paar aardige nummers gingen ze over op nogal langdradige ballads (kwartiertje per stuk). Al die tijd werd op TV schermen een hele vieze docu over plastische chirurgie uitgezonden. Na 3 ballads zijn we 'm genokt. Weer de bus gemist.

Kortom (lang om?), dit even over Senegal, so far. Wellicht allemaal wat erg kort door de bocht, en er komt ongetwijfeld een hele batterij aan indrukken bij, de komende dagen! Ik ben benieuwd naar de jaarwisseling in Dakar. Bij deze alvast een mooi uiteinde!