van de Camino af .. en er weer op!

Gegroet vanuit Spanje!
Na een week of drie in Frankrijk zijn we vandaag via een pas over de Pyreneeën de grens over gekomen. De Pyreneeën zelf zijn, als je ze zo westelijk als wij oversteekt, niet zo heel imposant meer, de klim naar de pas was dat wel. Retesteil, ultra onregelmatig en deels ook over stenen en gruis. Als je denkt dat de Mortirolo-pas in Italië steil is: da's vals plat vergeleken bij dit. Gelukkig zijn we inmiddels goed getraind, en ook d'n Bist deed het allemaal weer zonder mokken.

We zitten in Ororbia, een dorpje net ten westen van Pamplona. Eigenlijk hadden we de dag in deze stad willen eindigen, maar toen we om een uur of 5 gingen zoeken naar een herberg was de boodschap duidelijk: "Pamplona is full!". Ofwel: nergens meer plek. En een camping is er ook niet. Shit, tegenvaller! En dus maar een kilometer of 15 doorgekacheld naar hier, en da's eigenlijk ook wel weer grappig. Zo'n typisch Spaans plaatsje zonder toeristen en zonder pelgrims. Een simpel hostal met restaurant, en daarnaast nog een restaurant. Reuring alom, en die Spanjaarden kunnen een herrie maken, niet te geloven! In Nederlandse kroegen draaien ze harde muziek om ervoor te zorgen dat de klanten harder praten en dus meer zuipen, hier is dat niet nodig, dát doen ze toch wel! Zonet maar even een decibellenmeter op m'n telefoon geïnstalleerd om te checken: 90 dB, niet slecht. Ik vind het wel leuk, die levendigheid, Marc kan het ook wel waarderen na de saaie stilte die 's avonds in Frankrijk vaak heerste. Zo'n gewoon caminoloos dorp is trouwens ook goed om je Spaans te oefenen, want van Engels of Amhaars hebben ze hier geen Quesa gegeten.

Door deze move aan het eind van de dag zijn we wel iets weggedreven van de Camino waar we de laatste dagen op zaten. Zeker vanaf Lourdes, 3 dagen geleden, kwamen we heel veel pelgrims tegen. Geeft een leuk sfeertje, interessante gesprekken en .... meer voorzieningen! Ik klaag in m'n verhalen weleens over het 'dunne' voorzieningenniveau in Frankrijk, de laatste dagen was daar geen sprake meer van. Zelfs gisteren, toen we hele dag geen dorp van betekenis passeerden, werden we keer op keer verrast. Dan weer een conservenfabriek langs de route die een winkeltje had ingericht waarin je koffie kon krijgen. Slim gedaan: de blikken met vage conserven vinden ook gretig aftrek bij de passerende pelgrims. Tussen de middag vonden we in een klein dorpje een tafel met koffie, cola en koekjes: zelfbediening! Zo gaat dat dus hier op de Camino. Wat ook wel opvalt is dat er aardig wat niet-Europeanen de Camino lopen: al de nodige Amerikanen en Aziaten gezien.
Het is duidelijk: de Camino is ongekend populair over de hele wereld.

Het is de bedoeling om morgen weer op de Camino terug te keren en die dan min of meer verder te volgen naar Santiago. Benieuwd hoe het hier om Spanje uit gaat pakken. In ieder geval geeft het een leuk sfeertje en veel voorzieningen. Er zijn ook genoeg herbergen, fijn als het weer een beetje tegenzit (vandaag zat het mee want het zou om 4 uur gaan regenen en het begon pas om 6 uur). Aan de andere kant: als de tocht zó populair is zullen die ook wel vaak vol zitten. En als er iets is waar we allebei weinig trek in hebben is het wel om alles vooraf te gaan reserveren. Gaan we niet doen! Gelukkig hebben we de tenten nog. We komen er dus wel. Het moet allemaal maar een beetje passen zoals het uitkomt.

Voor nu: goed weekend en:
¡Hasta luega !
Willem