Camino in reverse

Groeten uit Santiago!
We zijn gisteren an het eind van de dag gearriveerd, na een paar hele stevige ritten met veel nijdig klimwerk. De pelgrims (en wij dus ook) worden niet bepaald over de makkelijkste wegen hierheen gestuurd. Maar ja, het is als straftocht bedoeld, dus het mag ook wel straf zijn. Niet zeuren maar doen! En er was ook erg weinig aanleiding om te zeuren. Wat een bijzondere tocht was dit. Had ik tot pakweg Lourdes het gevoel dat dit "gewoon" een hele lange fietsvakantie was, de Camino heeft er wel een hele nieuwe draai aan gegeven. Eigenlijk een reis in een reis.

En wat doe je dan als je er eenmaal bent? Uiteraard uitgebreid poseren voor de kathedraal. En een oorkonde halen, onze stempelkaarten waren intussen bijna vol. Zo'n stempelkaart is een goeie smoes om vaak pauze te nemen, want in elk café krijg je een stempel. Je krijgt ook een oorkonde met het aantal gedane kilometers, maar omdat we officieel pas in Burgos begonnen zijn staat daar géén 2992 km op maar slechts 458. Jammer, had ik maar in Utrecht of Den Bosch moeten beginnen met stempelen. Volgende keer beter. Geen idee of die volgende keer er gaat zijn, maar áls ik ga, zal het lopend zijn en dan begin ik wel in Utrecht met stempelen. Lijkt me wel een bijzondere uitdaging. Ook Marc, die het lopen van de Camino echt totaal niet zag zitten, vindt het idee toch wel interessant na wat we hebben meegemaakt. Aan de andere kant: je hebt er wel zeker 3 maanden voor nodig, en als je 3 maanden hebt zijn er een hoop interessante dingen die je ook kan doen. Als, als, als, ..

Terug naar gisteren. Vervolgens moesten we haasten, want om 18:30 begon de speciale pelgrimsmis mét slingerend wierookvat, en dat doen ze bijna nooit. En we moesten eerst nog effe gauw een accommodatie regelen, want om nou in je stinkende fietskleren naar de mis te gaan ... Gelukkig ging dat vlotjes deze keer: er was nog precies één kamer vrij in het majestueuze San Martiño Penario, naast de kathedraal. Dat wierookvat, da's wel een ding. Ik dacht nog: waarom wil iedereen aan de zijkant van de kerk zitten en niet gewoon in de lengterichting voor het altaar? Nou, daarom dus. Wij zagen het wierookvat om de 4 seconden met een noodvaart even langs vliegen, de mensen aan de zijkanten zaten eronder. Bizar hoe hard dat wierookvat vliegt, je moet het gezien hebben om het te geloven.

's Avonds hebben we uiteraard goed gegeten en de reis en de vriendschap nog even goed gevierd. Daarna kwamen we bij een optreden van een folkband onze Mexicaanse amigos weer tegen. Het werd best laat ... maar ja, we hoefden de volgende dag niet om 6 uur op.

En dat was het dus, de Camino!
Of toch niet helemaal. Vandaag doen we weinig. Alhoewel, Marc heeft van één van de Mexicanen een fiets gekocht en moet aan de bak om die naar Nederland verstuurd te krijgen. Verder is het genieten van de nazomer in Santiago. 25 graden, zonnetje, goed eten, overal muziek, het kan slechter! Morgen gaan we de Camino in reverse doen zou je kunnen zeggen. We gaan namelijk een stuk Camino Portugues doen, die ons "terug" naar Lissabon leidt. Althans, ongeveer. Marc heeft via Komoot een route laten genereren die op "papier" lekker makkelijk is: weinig hoogtemeters en veel onverharde paadjes. Benieuwd hoe dat uitpakt, dat móet wel tot wat vastlopertjes gaan leiden. Maar ja, we zijn wat gewend dus als het niet goedkomt komt het tóch goed!

En in Lissabon pakken we de bus als het goed is. Over een week of twee zijn we weer thuis.

Tot snel!
Willem